ΑΝΑΣΤΑΣΙΜΟ ΜΗΝΥΜΑ ΤΟΥ ΣΕΒΑΣΜΙΟΤΑΤΟΥ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΟΥ ΠΑΡΑΜΥΘΙΑΣ, ΦΙΛΙΑΤΩΝ, ΓΗΡΟΜΕΡΙΟΥ ΚΑΙ ΠΑΡΓΑΣ κ.κ. ΤΙΤΟΥ

ΑΝΑΣΤΑΣΙΜΟ ΜΗΝΥΜΑ ΤΟΥ ΣΕΒΑΣΜΙΟΤΑΤΟΥ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΟΥ ΠΑΡΑΜΥΘΙΑΣ, ΦΙΛΙΑΤΩΝ, ΓΗΡΟΜΕΡΙΟΥ ΚΑΙ ΠΑΡΓΑΣ κ.κ. ΤΙΤΟΥ

Η ΖΩΗ ΚΑΙ Η ΑΝΑΣΤΑΣΗ ΜΑΣ

Τό χαρμόσυνο μήνυμα τῆς ἀναστάσεως τοῦ Χριστοῦ ἀντηχεῖ σ’ ὁλόκληρο τόν κόσμο σήμερα.

«Χ ρ ι σ τ ό ς Ἀ ν έ σ τ η».

Τό σαλπίζουν οἱ ἄγγελοι στόν οὐρανό, τό ψάλλουν οἱ πιστοί χριστιανοί στήν γῆ, τό ἀγγέλουν οἱ καμπάνες τῶν Ἐκκλησιῶν. Καί τό μήνυμα τῆς χαρᾶς μεταφέρεται παντοῦ καί ἀντηχεῖ σ’ ὅλη τήν πλάση, σέ στεριές καί θάλασσες, σέ βουνά καί φαράγγια, σέ οὐρανό καί γῆ, «Χ ρ ι σ τ ό ς Ἀ ν έ σ τ η».
Καί ὁ ὕμνος τῆς Ἐκκλησίας «Χριστός ἀνέστη ἐκ νεκρῶν», πληροφορεῖ καί βεβαιώνει ὁλόκληρο τόν κόσμο γιά τήν ἀλήθεια τῆς ἀναστάσεως.
Πληροφορεῖ πρῶτον, ὅτι ὄντως ἀληθινά καί ἀδιαμφισβήτητα ὁ Χριστός ἀναστήθηκε ἀπό τούς νεκρούς, σύμφωνα μέ τήν πρόρρηση πού εἶχε κάνει στούς μαθητές του, ὅτι θά σταυρωθῆ καί μετά τρεῖς ἡμέρες θά ἀναστηθῆ.
Βέβαια ἡ ἀνάσταση, σάν ὑπερφυσικό γεγονός, δημιούργησε ἀμφιβολίες καί ἄρνηση πρώτα στούς ἀποστόλους καί μαθητές τοῦ Χριστοῦ, καί χρειάσθηκε νά παρουσιασθῆ ὁ ἴδιος μπροστά τους, γιά νά τούς βεβαιώση, ὅτι πράγματι ἀναστήθηκε ἀπό τούς νεκρούς. Γιά τήν ἴδια αἰτία, ὑπάρχουν πάντοτε δύσπιστοι, πού ἀρνοῦνται τό γεγονός τῆς ἀναστάσεως καί ἄλλοι πάλι μέ λογικά τεχνάσματα τό καταπολεμοῦν. Ὡστόσο ἡ ἀνάσταση τοῦ Χριστοῦ εἶναι γεγονός βεβαιωμένο ἀπό αὐτόπτες μάρτυρες, πού τό εἶδαν, ἀμφέβαλλαν, τό ἔζησαν, ἐβεβαιώθηκαν καί τό ἐκήρυξαν παντοῦ, μέ θυσία καί τῆς ἰδίας τῆς ζωῆς τους.
Πρῶτοι μάρτυρες τῆς ἀναστάσεως ὑπῆρξαν οἱ σταυρωτές πού ἐφύλασσαν τόν τάφο τοῦ Χριστοῦ, ἄνθρωποι ψυχροί καί ἀδιάφοροι πού ἐβεβαίωσαν τούς Ἰουδαίους ἀρχιερεῖς διά τό γεγονός. Ἄλλοι μάρτυρες εἶναι οἱ μυροφόρες γυναῖκες στίς ὁποῖες φανερώθηκε ὁ Κύριος μετά τήν ἀνάστασή του πρῶτον καί τούς ἔδωσε τήν ἐντολή νά φέρουν τό μήνυμα τῆς ἀναστάσεως καί στούς μαθητές του. Ἄλλοι ἀξιόπιστοι μάρτυρες τῆς ἀναστάσεως ἦσαν οἱ ἴδιοι οἱ ἀπόστολοι καί μαθητές τοῦ Κυρίου. Σ’ αὐτούς ἐμφανίζεται ἐνωρίς τό πρωί τῆς Κυριακῆς, τούς ἐλέγχει γιά τήν δυσπιστία πού ἔδειξαν στούς λόγους τῶν Μυροφόρων, καί δέχεται τό ψηλάφημα τοῦ δύσπιστου Θωμᾶ ὀκτώ ἡμέρες μετά, καί τήν θερμή ὁμολογία του « ὁ Κύριός μου καί ὁ Θεός μου ». Ἀλλά καί ἄλλοι πολλοί εἶδαν καί ἐβεβαίωσαν τήν Ἀνάσταση τοῦ Χριστοῦ, ὅπως ὁ ἀπόστολος τῶν ἐθνῶν Παῦλος, στόν ὁποῖον ἐμφανίσθηκε ὁ Κύριος στόν δρόμο πρός τήν Δαμασκό καί τόν ἐκάλεσε στό ἔργο τοῦ Εὐαγγελίου Του. Ὁ ἴδιος ἀπόστολος βεβαιώνει ὅτι ἐγνώριζε ἐπάνω ἀπό πεντακοσίους ἀδελφούς, πού εἶδαν τόν Χριστό μετά τήν Ἀνάστασή του.
Ἡ δύναμη ὅμως καί ἡ ἀλήθεια τῆς Ἀναστάσεως βεβαιώνεται διαρκῶς καί σέ κάθε ἐποχή διά τῆς Ἐκκλησίας, μέ τήν ζωντανή παρουσία τοῦ Χριστοῦ καί τῶν ἁγίων του, ὥστε ἡ Ἀνάσταση τοῦ Χριστοῦ νά μένη πάντοτε τό ἱστορικό καί ἀδιαμφισβήτητο γεγονός τῆς ἀνθρωπότητος.
Τό δεύτερο πού μᾶς πληροφορεῖ ὁ ὕμνος τῆς Ἐκκλησίας εἶναι, ὅτι ὁ Χριστός, μέ τήν ἀνάστασή του ἐπάτησε καί κατήργησε τόν θάνατο. Καί αὐτό σημαίνει, ὅτι ὅποιος πιστεύει στόν Χριστό καί ἔχει βαπτισθῆ στό βάπτισμά του, «εἰς τό ὄνομα τοῦ Πατρός καί τοῦ Υἱοῦ καί τοῦ Ἁγίου Πνεύματος», γίνεται μέτοχος τῆς δυνάμεως τῆς Ἀναστάσεως καί δέν φοβεῖται τόν θάνατο, διότι τόν κατήργησε ὁ Χριστός. Καί ὅταν λέμε θάνατο δέν ἐννοοῦμε μόνο τήν προσωρινή φθορά τοῦ σώματος μας ἀλλά καί τόν αἰώνιο θάνατο, πού εἶναι ὁ χωρισμός τῆς ἀθάνατης ψυχῆς ἀπό τόν Θεό.
Τό τρίτο πού μᾶς πληροφορεῖ εἶναι, ὅτι ὁ Χριστός, μέ τήν κατάργηση τοῦ θα νάτου, ἔδωσε αἰώνια ζωή στούς νεκρούς καί μέ αὐτό ἐννοεῖ, ὅτι οἱ νεκροί ἐ λευθερώθησαν ἀπό τά δεσμά τοῦ θανάτου, ἀκόμη ὅτι καί τά νεκρά σώματα θά ἀναστηθοῦν κατά τήν κοινή ἀνάσταση, στήν Δευτέρα παρουσία τοῦ Κυρίου. Παρά τόν θρίαμβο ὅμως τοῦ Χριστοῦ ἐπί τοῦ θανάτου ὁ κόσμος συνεχίζει νά εἶναι ἕνα ἀπέραντο Νεκροταφεῖο μέ ζωντανούς νεκρούς. Ἡ ἐπικράτηση τῆς ἁμαρτίας σέ ὅλες τίς ἐκδηλώσεις τῆς ἀνθρώπινης ζωῆς. Ἰδιαίτερα δέ ἡ ἠθική κατάπτωση τοῦ ἀνθρώπου, τόν ἔχει ἀπομακρύνει ἀπό τόν Θεό καί τόν ἔχει βυθίσει σέ ζοφερά σκοτάδια πνευματικοῦ θανάτου.
Ἡ πρόταξη καί ἡ ἐπιδίωξη παντοῦ καί πάντοτε τοῦ ὑλικοῦ συμφέροντος τόν ἔχει καταστήσει σκληρό καί ἀναίσθητον.
Οἱ πόλεμοι καί οἱ ἔχθρες σέ ὅλο τό πρόσωπο τῆς γῆς ἀπειλοῦν σοβαρά τήν εἰρήνη καί τήν ἀνθρωπότητα.
Οἱ ποικίλες πλάνες καί αἱρέσεις τοῦ ἔχουν κατακερματίσει τόν ψυχικό του κόσμο καί τόν ἔχουν ὁδηγήσει σέ σκοτεινά καί ἀδιέξοδα μονοπάτια.
Ἡ ρηχή ἀπόλαυση τῶν σωματικῶν ἡδονῶν, ἡ μέθη, ἡ ἀσωτία, τά ναρκωτικά καί ἄλλα, τόν ἔχουν κυριολεκτικά νεκρώσει καί τόν ἔχουν σφραγίσει ἐπάνω του μέ τήν βαρειά πλάκα τοῦ ψυχικοῦ θανάτου.
Ἄραγε, γι’ αὐτούς τούς νεκρούς, γιά ὅλους ἐμᾶς, ποία ἐπλίδα μπορεῖ νά ὑπάρξη; Ποιός Θεός μπορεῖ νά μᾶς ἐλευθερώση ἀπό τά δεσμά μας; Ποιός Θεός μπορεῖ νά μᾶς ἀναστήση ἀπό τόν τάφο τῆς κακίας μας καί νά μᾶς δώση τήν αἰώνια ζωή; Μόνο ἕνας. Αὐτός πού σταυρώθηκε γιά μᾶς καί κατήργησε τό κράτος τοῦ θανάτου. Αὐτός εἶναι ὁ ἐλευθερωτής μας, ἡ ἐλπίδα μας, ἡ ζωή καί ἡ ἀνάστασή μας. Αὐτόν ἄς ὑμνήσουμε καί ἄς δοξάσουμε κι’ ἐμεῖς ψάλλοντες μαζύ μέ ὅλο τόν κόσμο τόν χαρμόσυνο ὕμνο τῆς Ἀναστάσεως «Χριστός Ἀνέστη ἐκ νεκρῶν θανάτῳ θάνατον πατήσας καί τοῖς ἐν τοῖς μνήμασι ζωήν χαρισάμενος». Εἰς αὐτόν ἄς εἶναι ἡ δόξα εἰς τούς αἰῶνας τῶν αἰώνων.

Χ ρ ό ν ι α π ο λ λ ά
† Ὁ Παραμυθίας Τ ί τ ο ς