ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ ΠΑΤΩΣΑΜΕ.
Του Λάμπρου Τσάβαλου
Του Λάμπρου Τσάβαλου
Μας ρίξαν στα άπατα και πατώσαμε ίσαμε να μένει το στόμα έξω για λίγο αλμυρό νερό, η μύτη να ανασαίνουμε άκρως απαραίτητο γι’ αυτούς που μας πάτωσαν και τα μάτια μας να βλέπουμε…
Ήρθε ο πρώτος γολγοθάς, θα ρθει και δεύτερος και τρίτος. Όσοι από εμάς ζούμε θα το δούμε σε σύγκριση με προηγούμενες καταστάσεις.
Τα φουκαριάρικα τα παιδιά και εγγόνια μας τι φταίνε;
Θα βλέπουμε από εκεί που μας έταξαν πέλαγος και πάλι πέλαγος μόνον που εμείς βυθισμένοι και οι εκάστοτε ματσαδόροι αρμενίζοντας με τα πολυτελή πλεούμενα τους.
Και αυτοί πάντα είναι οι ίδιοι που ματσώνονται από τις διαχρονικά ή εφ άπαξ χρεοκοπίες της πατρίδας μας έχοντας και το απεριόριστο θράσος να μεταθέτουν τις ευθύνες τους οπουδήποτε αλλού εκτός του εαυτούλη τους.
Και καταλογίζοντας ψελιστά ευθύνες και στους δύο μεγάλους που έφυγαν αφού κυβέρνησαν την πατρίδα μας, εκεί στο τέλος τους.
Ο μεγαλύτερος σε ηλικία γύρισε διαφορετικός από το Παρίσι και έτσι κυβέρνησε.
Ο Ανδρέας ως επαναστάτης δανείστηκε και έκανε ότι μπόρεσε να δει ο κοσμάκης μια άσπρη μέρα.
Μόνον όσοι τον μισούσαν παθολογικά δεν μπόρεσαν να το ξεπεράσουν αυτό.
Αλλά η ζυγαριά ζύγισε και έταξε τον καθένα ως πρέπει.
Εθνικό Σύστημα Υγείας – Νομαρχιακά Νοσοκομεία «εμείς εδώ βγάλαμε τα μάτια μας» πανεπιστημιακά, πανεπιστημιουπόλεις και παιδεία παντού, η μεγάλη επένδυση ως την τελευταία βραχονησίδα της Ελλάδας που εκατοικούταν και όπου δεν γινόταν αλλιώς η μεταφορά μαθητών δωρεάν!
Άσε που οι μεροκαματιάρηδες και συνταξιούχοι είδαν μια άσπρη μέρα «δωδεκαμελής οικογένεια μεγάλωνε ο πατέρας μου και στο τέλος χρειάστηκε ο Ανδρέας να του δώσει αύξηση στην σύνταξη από αυτά που λέτε εσείς ότι δανείστηκε για να ζήσει το υπόλοιπό του με κάποια αξιοπρέπεια και παύουν να ψελίζουν αυτούς τους δύο από το διαχρονικό της χρεωκοπίας αν διαθέτουν έστω και λίγη τσίπα.
Αλλά εσείς οι νεότεροι που πηγαίνατε να μας κυβερνήσετε αφού βλέπατε την κατά Κράτος χρεοκοπία;
Μήπως τα χοντρά μάτσα δανεισμού που θα εισέλθουν σας παρότρυναν αν όχι όλους;
Εδώ είμαστε αλλά θα το διαπιστώσουν πιο πολύ οι μεταγενέστεροι μας.
Και εσύ λαέ μας όπως πάντα.
Με το γέλιο, με το καλαμπούρι, με τη φιλοξενία σου, σε εκείνους τύπου MERCEL που πραγματικά μας μισούν για τον τρόπο ζωής μας που κάναμε και θα κάνουμε.
Ποιοι;
Αυτοί που αιματοκύλησαν δύο φορές τον πλανήτη μας και τους συναγωνιστήκαν αργότερα άλλοι.
Ίδια φάρα είναι!
Δεν ξέρουμε μήπως το ξανακάνουν
Δεν ξέρουμε μήπως το ξανακάνουν
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου