Κυριακή 11 Απριλίου 2010

ά.... ΠΕΙΡΑ!!! Όλοι μαζί

ά.... ΠΕΙΡΑ!!!
Όλοι μαζί

Όσο το σκέφτομαι, τόσο πιο πολύ βεβαιώνομαι ότι είμαστε μοναδική φυλή. Κι όταν λέω μοναδική φυλή το εννοώ, γιατί έχουμε μοναδικό τρόπο να χαιρόμαστε, να ανησυχούμε και να πενθούμε.
Ας πούμε ο Έλληνας χαίρεται και τον ακούει όλη η γειτονιά, γλεντάει και μαζεύει όλο το σόι, τους φίλους, τους γνωστούς, τους συναδέλφους και τους περαστικούς άμα λάχει. Τα γέλια του Έλληνα τραντάζουν τον τόπο, ξεχειλίζουν ανεπεξέργαστα από το στόμα του και την ψυχή του,
γιατί η καρδιά του Έλληνα παράγει έντονα συναισθήματα που δεν μπαίνουν σε καμία επεξεργασία.
Με το ίδιο πάθος και ένταση κλαίει γοερά, και πονάει. Και πάντα συντροφιά με τους ανθρώπους του. Κι ο πόνος του Έλληνα είτε μικρός είτε μεγάλος, πάντα υπάρχει ο συγγενής, ο φίλος, ο γείτονας , ο γνωστός που θα έρθει να σου χτυπήσει την πόρτα στη δύσκολη στιγμή, θα σου πει μια καλή κουβέντα, θα ακούσει τον πόνο σου. Θα μοιραστείς τα δύσκολα μαζί του και θα νιώσεις καλύτερα.
Μπορεί τώρα ένας Γερμανός, ένας Άγγλος, Δανός, Νορβηγός, Φιλανδός, Βέλγος να γλεντάει και να έχει καλέσει κι όλη τη γειτονιά και την παρέα γιατί αλλιώς δεν του πιάνεται; Όχι ,βέβαια. Θα πάει να πιεί μόνος του στο μπαρ, όταν θα έχει μια μεγάλη χαρά, δεν θα κεράσει κανέναν –που το πας αυτό!!_ και θα φύγει ήσυχα-ήσυχα για το σπίτι του. Θ α είναι στενοχωρημένος του θανατά;

Πάλι θα κάτσει μόνος του μέσα στο σπίτι και θα κλαψουρίζει και θα τρέμει με την σκέψη της δύσκολης στιγμής που ζει. Κανένας δεν χτυπάει την πόρτα, στα ξαφνικά έτσι για παρηγοριά. Και βλέπουμε σε κάτι έργα να πηγαίνει ο ωραίος νέος να χτυπάει ξαφνικά την πόρτα της ωραίας νέας και αυτό να σημαίνει ότι την αγαπάει κιόλας γιατί αποφάσισε να πάει σπίτι της και να χτυπήσει το κουδούνι έτσι ξαφνικά. Δηλαδή αυτό που κάνουμε εμείς κάθε απόγευμα ένα πράγμα!!

Πώς να μας καταλάβουν ετούτοι οι συγκάτοικοι της ευρωπαϊκής ένωσης αφού δεν συγχρονιζόμαστε με τίποτα. Την Ελλάδα την χτυπάει αέρας θαλασσινός από τις τρεις πλευρές των συνόρων της- ευάερο και ευήλιο διαμέρισμα- , και οι υπόλοιπες χώρες είναι σε στενά και ανήλια δρομάκια κλεισμένες από όλες τις πλευρές από βουνά και σύννεφα!! Και νιώθουν ότι είναι μόνοι τους ενώ εμείς κάτω από το μεσογειακό μας ήλιος γινόμαστε ένα πράγμα όλη η χώρα από άκρη σε άκρη. Όλοι μαζί για την ανεξαρτησία μας όλοι μαζί φτωχοί, όλοι μαζί πλούσιοι, όλοι μαζί στον πόλεμο, όλοι μαζί στη θλίψη και στην τρελή χαρά όλοι μαζί.

Και πως τώρα θέλουν να μας κάνουν να στενοχωρηθούμε επειδή θα ζήσουμε πιο φτωχοί; Δεν υπάρχει περίπτωση να το πετύχουν γιατί εμείς θα νιώθουμε ότι οι πιο πολλοί θα είμαστε στην ίδια κατάσταση, όλοι θα είμαστε το ίδιο φτωχοί και έχουμε μάθει σε αυτό και παλιότερα. Αλλοίμονο από τους ξένους που νομίζουν ότι η κρίση έχει έρθει για καθέναν χωριστά και κάθονται μέσα στο σπίτι τους και την περνάνε μόνοι τους και από την πολύ μοναξιά και την απογοήτευση αυτοκτονούν κιόλας επειδή φτώχυναν ενώ εμείς ξέρουμε ότι ο βρεγμένος την βροχή δεν την φοβάται.. «Αφού θα βραχούμε όλοι, δεν πειράζει να’ μαστε καλά και έχει ο θεός» λέει ο Έλληνας…. Αλλά αυτοί δεν έχουν επικαλεστεί ούτε το θεό ποτέ για να ξέρουν τι θα πει να επικαλεστείς την θεϊκή βοήθεια και εκείνη να είναι πάντα εκεί ..

Για αυτό λοιπόν, όλο το Πάσχα το περάσαμε έξω σε ανοιχτούς χώρους όλοι μαζί σε κοινωνικές εκδηλώσεις όπου όλοι μαζί σε κάποιο καφέ-ουζερί συσκεπτόμασταν για την οικονομική κρίση και φυσικά επικαλεστήκαμε και τη θεϊκή βοήθεια λόγω ανάστασης και συνεχίζουμε ευτυχείς την ζωή μας , κι άσε τους ευρωπαίους να αγχώνονται. Δεν ξέρουν από τετρακόσια χρόνια σκλαβιά και δεν ξέρουν και την παροιμία «Θέλει …ο Έλληνας να κρυφτεί και η χαρά δεν τον αφήνει..»

ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ "ΤΙΤΑΝΗ"
Ο ΑΠΕΙΡΟΚΑΛΟΣ
Για την Αντιγραφή Α.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου