Πέμπτη 15 Απριλίου 2010

Πού χάθηκε το οικόπεδο για το «Σπίτι του Ηπειρώτη»;

Πού χάθηκε το οικόπεδο για το «Σπίτι του Ηπειρώτη»;

Χρόνια τώρα οι διοικήσεις της Πανηπειρωτικής Συνομοσπονδίας Ελλάδος ζητιανεύουν από το κράτος ένα οικόπεδο για να χτίσουν το δικό τους σπίτι.
Το Σπίτι του Ηπειρώτη.


Ένα πολυδύναμο πολυπολιτισμικό κέντρο στο οποίο θα στεγαστούν τα όνειρα και οι εκδηλώσεις του απόδημου ηπειρωτισμού του Λεκανοπεδίου Αττικής.
Δηλαδή ζητιανεύουν ένα οικόπεδο το οποίο ενώ δεν μπορούν ν΄ αγοράσουν, αλλά θα μπορέσουν, αν τους παραχωρηθεί, ν΄αναγείρουν σ΄αυτό ένα λαμπρό μέγαρο το οποίο θα στοιχίσει ένα τσουβάλι δις ευρώ!

Κι εξακολουθούν οι διοικούντες την Πανηπειρωτική να πιστεύουν στο ίδιο όνειρο, χωρίς ν΄αναζητούν άλλες λύσεις.
Δεν μας εξήγησαν όμως γιατί δεν έχουν αποκτήσει μέχρι τώρα το οικόπεδο και βεβαίως γιατί δεν καρποφόρησε η συμφωνία μεταξύ της απερχόμενης διοίκησης και των υπουργού και υφυπουργού Εθνικής Οικονομίας και Οικονομικών της προηγούμενης κυβέρνησης, Γ. Παπαθανασίου και Αν. Μπέζα.

Συμφωνία που επιτεύχθηκε πέρυσι, δύο ημέρες πριν από τη γιορτή της Πίτας του Ηπειρώτη και αναγγέλθηκε μετά τυμπανοκρουσιών και φωτογραφιών.
Και προέβλεπε πως εντός τριμήνου θα συνυπογράφονταν μεταξύ της Πανηπειρωτικής και της Κτηματικής Εταιρείας του Δημοσίου (ΚΕΔ) προγραμματική σύμβαση, σύμφωνα με την οποία η δεύτερη των συμβαλλομένων θα αναλάμβανε την υποχρέωση ν΄αναγείρει, στο διεκδικούμενο και από το δήμο Αμαρουσίου παραχωρούμενο οικόπεδο στη Συνομοσπονδία μας, πολυδύναμο πολιτιστικό κέντρο, το οποίο θα μεταβίβαζε για χρήση διάρκειας 99 ετών.

Για το θέμα αυτό ρωτήθηκαν από τον υπογράφοντα ο πρόεδρος της Πανηπειρωτικής και τα άλλα μέλη της τριμελούς επιτροπής που ανέλαβαν το έργο περάτωσης της συμφωνίας με την ΚΕΔ τουλάχιστον δύο φορές, χωρίς να λάβω επαρκείς εξηγήσεις γιατί δεν καρποφόρησε η συμφωνία μέσα στο τακτό χρονικό διάστημα.

Η πρώτη ήταν πριν από τις ευρωεκλογές και η δεύτερη πριν από τις εθνικές, όταν όλα έδειχναν πως οδεύαμε προς αυτές. Ευκαιρίες μοναδικές για να διεκδικήσει δυναμικά η Πανηπειρωτική την υπογραφή της σύμβασης.
Η απάντηση που έλαβα ήταν: άσε, δεν είναι καιρός ακόμη να γραφεί κάτι. Θα σου πω εγώ πότε.Και δεν έγραψα, αφού δεν γνώριζα που βρίσκεται η υπόθεση, για να μη προξενήσω ζημιά. Και ο καιρός παρήλθε χωρίς βεβαίως να επιτευχθεί κάτι θετικό για τους απόδημους Ηπειρώτες. Και η μεγάλη ευκαιρία χάθηκε, σε αντίθεση με κάποιους άλλους που επωφελήθηκαν τα μέγιστα με αφορμή τις δυο εκλογικές αναμετρήσεις.

Και το θέμα βάλτωσε, η κυβέρνηση άλλαξε και ξανά απ΄την αρχή παρακαλετά και ζητιανιά. Μέχρι και τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας εμπλέκουν σήμερα στο θέμα, αθέμιτα θα έλεγα, προκειμένου να πετύχουν έστω και τώρα κάτι.
Τελικά μέχρι σήμερα δεν δόθηκαν επαρκείς εξηγήσεις, γιατί και πού «κόλλησε» το θέμα, αφήνοντας παράθυρα για κάθε εικασία

Οι ψίθυροι όμως που κυκλοφόρησαν επιρρίπτουν ευθύνες στην αξιωματική αντιπολίτευση και στη διοίκηση της Πανηπειρωτικής.
Στην πρώτη καταλογίζουν παρέμβαση σε κομματικά στελέχη της παράταξής τους να μην προχωρήσει η συμφωνία, για να μην χρεωθεί η επιτυχία στην διοίκηση, τη στιγμή μάλιστα που δεν το κατόρθωσε η ίδια όταν ήταν στα πράγματα την προηγούμενη τριετία και μάλιστα με φίλα προσκείμενη κυβέρνηση.

Και στη δεύτερη πως κωλυσιέργησε για να μη χρεωθεί η συμφωνία στην τότε κυβέρνηση, για να τελεσφορήσει με την παρούσα, στην οποία κομματικά πρόσκειται η απερχόμενη διοίκηση της Πανηπειρωτικής.
Δεν είμαι σε θέση να γνωρίζω την αλήθεια, ούτε που βρίσκεται αυτή.

Ίσως βρίσκεται πίσω από την… εξάμηνη προεδρία που αναζητεί στη νέα διοίκηση της Συνομοσπονδίας ο νυν πρόεδρος.
Όπως και να΄χει όμως, γεγονός είναι πως το οικόπεδο και το οικοδόμημα χάθηκαν και άντε να ξαναμπεί το νερό στ΄αυλάκι.
Αφού όταν ξεκίνησε το θέμα ήμουνα νιός και τώρα γέρασα.
Τρέχα γύρευε δηλαδή και που πόδια πια…

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου